καλοκοπώ

καλοκοπώ, -εω, (Α)

(κατά τον Ησύχ.) «καλοκοπῆσαι

ξυλοκοπῆσαι ἢ σχοινοκοπῆσαι»·

[ΕΤΥΜΟΛ. < κᾶλον, το «ξύλο» ή < κάλως, ὁ «χοντρό σχοινί» + -κοπῶ (< -κοπος < κόπτω), πρβλ. δενδρο-κοπώ, υλο-κοπώ].